Zeeland is prachtig, ook met sneeuw. Dag 2.

Toch eerst even kijken of de weg naar de Grote Geelpootruiter wat verbeterd is, maar dat is niet zo. Alle dijkwegen liggen er eng glibberig bij.

Jammer, maar ik moet nog wat goedmaken. Wat baalde ik op mijn eenvoudige hotelkamer toen Robert liet weten dat mijn Kuifduiker een Geoorde Fuut was. Het verschil zit in de zwartige wang. Dus, terug naar het Veerse Meer.
Onderweg geprobeerd de schoonheid van Winter in Zeeland te vangen.

Alle vogels van gisteren zijn er nog, en nu ook de Kuifduiker! Ver weg maar duidelijk. Een voorbij jagende Blauwe Kiekendief-man is een extra cadeau.

Dit is 'm niet, dit is een Middelste Zaagbek

Dit is de Kuifduiker....

 

Het wordt toch een beetje een plaatjesgalerij: er zit ook zo veel in Zeeland dat bij ons in Woerden ontbreekt. Voor het eerst ga ik vogelen op de Brouwersdam, een bekende plek voor vogelaars. Onderweg tref ik duizenden Kolganzen, Rotganzen en Brandganzen, maar bijzonderheden zitten er niet bij (mijn Hutchins’ van gisteren werd ook al afgekeurd….. Zal wel een kruising van een Brandgans en een Canadees zijn geweest).

Op de Brouwersdam is het feest: bij de spuisluizen dobberen negen zeehonden in het water, lief spelend. Ik herken een stel Grijze Zeehonden(met een Romeinse neus) en een stuk of wat Gewone Zeehonden. Schitterend om te zien!

Maar ik kwam voor de zeesoorten! Ik krijg Eiders, Zwarte Zee-eenden, Brilduikers en het hele stel strandbeesten in de kijker. Eindelijk behoorlijke platen van de Zilverplevier en van de Kanoet, en verder nog Bonte Strandlopers, Paarse Strandlopers, Drieteenstrandlopers en natuurlijk Scholeksters. Maar ook de voorbijvliegende Smienten doen het goed.

Nieuwe fotosoort, wel wat ver (400mm met 2.0 converter)

 

Er zit een ongewoon grote groep Witbuikrotganzen op de dam. Maar ze zijn of net weg, of ze komen straks weer: Ik kan ze niet vinden! Ik dacht dat dit ze waren, maar dat blijkt ook al fout. Het is echt heel veel leren, achteraf met de hulp van de kenners van Waarneming.nl.

 

 Als ik een deel van mijn proviand loos voor ik naar huis ga, geeft dat een prima kans op meeuwenportretten: Vooral de Zilvermeeuw en de Kokmeeuw eten vlak voor de camera een hapje mee, een langsvliegende Drieteenmeeuw  laat zich niet verleiden. Da’s jammer want een nieuwe soort zonder foto is net even minder leuk.

Als ik weer de bewoonde wereld inrijd, bij Pernis zo ongeveer, waardeer je de pracht van Zeeland nog meer. Wat een drukte hier in de Randstad…… Misschien toch nog een keer terug voor die Ruiter als de sneeuw van de dijken is….. Voorlopig heeft de kust van Zeeland een witte rand (foto 1).