Zuiderlijke zoektocht

Was ik voorheen nog herkenbaar aan de kekke cabrio, reed ik vorige week door het noorden met een camper, voortaan verplaats ik me in een luxe hybride auto die past bij mijn leeftijd. Lekker onopvallend, en 1 op 17 met het achterwerk in verwarmd leer!

Maar daar gaat dit blog niet over. Een weekeind in het zuiden met twee doelen: lekker weg met de familie en de Zwarte Ooievaar zien. Maar eerst zit ik uitgebreid achter een paar Kuifmezen aan die maar niet goed op de foto willen. Het lijkt de voorbode voor meer matigheid. Met de dames draaien we stenen om om te zien wat er onder zit. Best leuk!

Ik ga eerst naar de Banen bij Nederweert. Het is er bijna leeg, op een toch onverwachte Grote Zilverreiger na. Een beetje matig. Een paar Piepers en de hier onvermijdelijke Roodborsttapuiten maken de dag draaglijk.

Het is niet veel, maar Limburg heeft wel prachtige heides en bossen. Leuk om door heen te dwalen, al had het best wat zonniger gemogen.

Ik vervolg mijn tocht en zoek de Grote Peel op. In dit gebied zijn regelmatig de Zwarte Ooievaars gezien. Ik sjouw op aanraden van de boswachter kilometers naar het "natte" deel waar ik nauwelijks leven vind. Ja, Roodborsttapuiten...... Ik slaap een nachtje over het vervolg.

Vroeg op en terug naar de Peel. Het moet toch gebeuren. Vanaf een uitkijktoren tuur ik een uurtje de heide over, en dan verschijnen twee grote vogels boven het bos: het zijn ze! Ver weg maar toch maak ik plaatjes. De kenner herkent ze. De foto's zijn tot 10% gecroppt, kun je nagaan hoe ver ze waren.

Ik wandel blij terug. Missie volbracht! In een vijver bij de ingang van het gebied broeden de Dodaars, voor mij ook onverwacht hier. Een insectenkast huisvest een Hoornaar-nest, dat ik met gevaar voor eigen leven van dichtbij vastleg. Indrukwekkend grote wespen!

Om de reis af te sluiten ga ik nog even langs de Strabrechtse Heide, waar pas nog een Slangenarend vloog. Ik voeg me bij vogelaars op de telpost die me snel duidelijk maken dat ik te laat ben: er zijn geen slangen in dit gebied dus dit soort Arenden blijven niet hangen hier. Op de terugweg (lang...) vind ik nog een Graspieper en een Gekraagde Roodstaart. Leuk, want van de laatste had ik nog nooit een plaatje gemaakt. (Ik ga nu voor een beter plaatje.)

Een lekker weekeinde, maar qua foto's niet gillend. Gelukkig hebben we de paddo's nog...

Reigertjesdag

Als ik instap en mijn telefoon aansluit op de hands-free, zie ik twee berichtjes. Eigenlijk wil ik de jonge Steltkluut in de Groene Jonker gaan zien, maar Jeroen de Bruijn wijst per SMS op een Kleine Zilverreiger en een jonge Kwak, bij ons in Woerden bij de natuurplas. Snel bel ik Frank van der Meer, maar die is al ter plekke.

De mannen van der Meer hebben de Kleine Zilverreiger al in beeld als ik aankom. Duidelijk geval. Maar de Kwak is een ander verhaal. We zoeken wel een uur, en precies op het moment dat Jeroen (in charmante race-broek en helm) even bij ons komt uit hijgen, vliegt de Kwak een paar honderd meter verder op. Het is al schemerig, en op deze afstand is een herkenbaar plaatje een wonder.

Het beestje wordt opgejaagd door een horde Visdieven -al doet de foto anders vermoeden- en verdwijnt richting het zuiden.  De Visdieven blijven achter in de avondzon.

Uitdagend

Omdat ik er toch langs kwam, even uitgestapt bij het natuurontwikkelingsgebied Polsbroekerdam. Direct hoor ik twee Snorren en een Koekoek. Dan weet je dat het zoeken wordt.

Veel makkelijker zijn de vele ganzen, vooral Grauwe en opvallend veel Grote Canadezen. Verder Meerkoeten en Futen met jongen en in dit gebied broeden de Visdieven volop.

De Snor zingt onophoudelijk vanuit het riet. Maar vinden is toch echt een opgave. Beetje draaien met je hoofd om de richting te bepalen, en dan maar turen. Uiteindelijk vind ik de zanger aan een takje, op enige afstand, soms met de bek wijd open tijdens de zang. Dit is de tweede keer dat het lukt een plaatje te maken van deze soort. 

De Koekoek maakt het me wat makkelijker door op te vliegen en (ver weg) in een boom te gaan zitten. 

Nu deze twee verstoppers er op staan, even aandacht voor de Kleine Karekieten die daar ook luid klikkend om roepen. Toch is het geduldig wachten tot ze uit het riet komen. Maar het lukt. Jonge beestjes, zo te zien aan de wat mottige verenkleedjes. 

Ik laat de rest van het gebied voor een andere keer, als de zon weer schijnt.......

Schuilhut

Vier dagen op pad in de camper van mijn schoonouders, in alle rust genieten van buiten spelen met mijn fototoestel. Het weer ziet er goed uit als ik vertrek. Op naar Drenthe, Groningen en Friesland. Wat te laat voor de Krekelzanger en de Breedbekstrandloper, maar ik ga toch. Er is ruimte, rust en van alles te zien.

Ik ga er niet al te veel tekst aan wijden. De eerste dag Dwingelerveld en Drents-Friese Wold, in heerlijk weer. 's Avonds fiets ik naar een vennetje waaraan de meest prachtige insecten huizen. De tweede dag vanuit het Wold naar Fochterloerveen om de Slangenarend te zoeken. Lukt! Nieuwe soort! Daarna koffie bij broer Gerrit en door naar Noorddijk voor de bij voorbaat mislukte jacht op de Krekelzanger. Het is op dat teleurstellende moment dat de regen begint. Ik slaap in Termunterzijl zodat ik vroeg naar de Breebaardpolder kan. Die blijkt bijna leeg, geen groepen steltlopers waarin de Breedbek huist. Wel leuke Lepelaars en welgeteld 1 Krombekstrandloper: nieuwe soort 2! En tegen beter weten in door naar het Lauwersmeer. Ik vind de Reuzenstern maar fotografisch is het weer spelbreker, maar nieuwe soort 3 is binnen.

Kortom: de vogelhutten zijn vooral schuilhutten. Wat een weer! Regen en storm maken ook van de camper een schuilhut. Maar, wat een ruimte in dat deel van Nederland! En "landerijen": Mooi!

Voor de waarnemingen in detail verwijs ik een keer naar de link "Mijn Waarnemingen" rechts. Weerplaatjes, insecten, bloemen en (waterige) vogels, die ik maar de hoogtepunten noem, hieronder.

Jonge Kleine Plevieren op de weg: ze leren het wel

Rover op z'n kant

Enge bosmieren

Closer kan niet 

In schuilhutten ben je niet alleen

Duizenden Boerenzwaluwen in Groningen

Hoezo slecht weer: zoek de tweemaster

In Groningen niks boven deze toren 

Ik klaag verder maar niet, maar als ik Friesland verlaat is dit de laatste foto die ik maak. Echte Friezen met de kont (of hebben paarden toch een bips?) naar mij en de regen.....