Vogels dus...

Op de site van ons vogelgebied zie ik dat er een stel Middelste Zaagbekken bij Vleuten moeten zitten, een bijzondere soort voor deze regio. Normaal zitten die eenden aan de kust. Op pad dus, en als ik Peter van der Meer bel, hoor ik dat hij ook al onderweg is.

Ondanks de lentedans van een stuk of tien Hazen is het ijskoud aan de plas. De noordenwind blaast ons recht in de kijker, de plas golft als een gek, en we kunnen de Zaagbekken niet vinden. Ook een eerder gemelde Klapekster komt niet in beeld, en bibberend zoeken we onze auto's weer op. Peter gaat naar Woerden, ik rijd door naar Ouderkerk, naar het Landje van Geijsel, om de Grutto weer eens lekker te fotograferen.

De hut biedt nauwelijks bescherming tegen de wind, en de bewolking werkt weer eens niet mee. De ISO moet omhoog waardoor er toch wat korrel op de foto's komt. Maar, er hangt een leuke groep Grutto's rond, afgewisseld met de eerste Kemphanen van dit jaar, een Zwarte Ruiter, een paar Bonte Strandlopers, wat Kleine Plevieren en veel eenden. Ik maak een serietje van de Grutto's die opeens opvliegen als een Sperwer het op ze voorzien heeft. Als eindelijk een Grutto wat zon vangt, lukt het toch een fijn plaatje te maken.

Tussendoortje

Even iets heel anders. Diegenen die het begin van dit blog hebben meegemaakt, weten misschien nog dat het eerst "vogels en ritme" heette. Het plan was om een soort mix te maken tussen mijn muzikale en vogel-avonturen. Door omstandigheden kon ik echter lang niet musiceren, en heb ik me maar op de natuur gefocust.

Ik zat na een lange dag werken lekker op de bank als de telefoon gaat: "......drummer ziek, en toen dacht ik aan jou". De zanger van één van de bands waar ik vroeger in speelde. Ze zitten echt omhoog, het optreden begint over een half uur, en ik woon op twee minuten fietsen van Hart en Soul, de zaal waar gespeeld moet worden. Ik grijp drie stokken uit mijn tas -ik speel thuis nog wel af en toe- en ga naar de zaal, waar ik hoor dat de band als opening van een mini-festival vier nummers speelt, waarvan ik drie nummers zelfs niet ken..... Dan maakt het ook niet uit, gewoon zitten, goed op de rest letten en van boem-tjakke-boem-tsjakke.

Mijn dochter filmt wat op de IPhone, een kort stukje, voor de lol, en je moet een beetje flex kijken. Muzikaal betekent het niks, maar na drie jaar weer op een podium staan is toch weer leuk. Kan nog wat worden als ik eerst kan repeteren..... Niet dat ik nou overweeg om weer van hobby te wisselen, geen zorg. Volgende keer gaat het gewoon weer over vogeltjes!

Pallas

Het is gisteren al laat als ik zie dat ik langs een nieuwe soort ben gereden. Bij Laren zit een Pallas' Boszanger die ik nog niet op mijn lijst heb. Wat te doen, op een werkdag?

Afspraken verzetten, en gaan. Ik word nog een echte twitcher die alles uit de handen laat vallen voor een nieuwe soort, tenminste als het zo in de buurt is met zulk lekker weer...

Dat het een echt gewone dag is merk ik als ik medestanders zoek: iedereen blijft gewoon aan het werk of op school. Maar, als ik aankom in het bosje waar de vogel zou moeten zitten, kan ik aansluiten bij een leuk gezelschap van deeltijdwerkers, winkellui en pensionados (denk ik). Maartje en Pieter Doorn, Trudy Winthorst en Gary Bakker en nog wat anderen zoeken het geluidje achterna dat zich door de bomen verplaatst. Best lastig om in een bos een klein groen vogeltje te vinden! Heel af en toe zien we de zanger voorbij schieten, maar lekker voor de foto gaan zitten doet ie niet.

Natuurlijk stikt het van de Vinken, Kool- en Pimpelmezen en een enkele Glanskop, wat het alleen maar lastiger maakt. Alles wat beweegt wordt snel bekeken, maar het gaat nu even om die ene. Die vrij moeilijk blijkt.

Tot ik de vogel redelijk vrij in beeld krijg. Ik wenk de anderen waarna we vervolgens de Pallas' Boszanger een minuut of tien kunnen volgen terwijl hij spinnetjes uit de takken vangt. Met en zonder autofocus, het is een hele toer om tegen het licht in door alle takken een behoorlijk plaatje te maken.

Zo zie je maar; net dat ene moment waarop de focus klopt en het zonnetje op het oogje schijnt telt. Je kunt gelijk alle andere foto's weggooien (wat ik natuurlijk graag doe. Er kan er maar één de beste van de dag zijn!).

We kletsen nog wat na terwijl een Rode Eekhoorn door de bomen snelt en de Pimpelmees in en uit zijn holle boom glipt. In de lucht miauwen de Buizerds. Morgen maar weer gewoon aan het werk (Teus, dank voor de flex!).

Geritsel

Het is toch prachtig weer! Qua weer niet de beste tijd om uitgebreid te feesten in een hotel in Overijssel. En toch doen we het. Het zijn immers gedenkwaardige jubilea voor mijn schoonfamilie, zeventig worden én vijfenveertig jaar getrouwd.

Het lukt me in elk geval niet om een ochtend zo vroeg op te staan waardoor het zinnig zou zijn om de Korhoen te zoeken. Maar eigenlijk is elke vogel die ik hier spot prima; ik heb nog nooit een vogel in Overijssel gespot. Dus is een wandeling op het landgoed van Huize Almelo uniek.

Ik hoor spechten, en zie Vinken. Het schreeuwen komt hier niet van meeuwen, maar van Gaaien en Kraaien. In de bomen het opgewonden roepje van de Boomklever.

Ik volg de eerste Citroenvlinder van het jaar als ik in de bladeren op de grond een ritsel hoor. Blijkbaar leid ik langzaamaan aan tunnelvisie, want ik zoek een Merel maar vind een muis, een Bosmuis denk ik. Een paar weken geleden mislukten alle pogingen zo'n beestje vast te leggen, dus ik ga er maar weer eens lekker voor staan.

Camera van de autofocus, en spieden maar. Het diertje beweegt vliegensvlug tussen de bladeren en takken, steeds verschijnend waar ik het niet verwacht. Pas na een kwartier heb ik een stukje vacht, nog een poosje later een beetje oog, en uiteindelijk een aardig plaatje.

Tevreden terug naar de hoofdsponsor van Heracles Almelo, nog een dagje feest....

Oorlogje

Nou heeft bijna iedereen bij de aankondiging van de lente een soort geluksgevoel, maar in de natuur geldt dat (natuurlijk) niet. Die lentekriebels leiden tot een hoop geweld en stress bij de vogels. Het is oorlog in de Groene Jonker.

Een mannetje Wilde Eend die blijkbaar de strijd heeft verloren zit verscholen in het riet. Net als de Rietgorzen die nog aan het inkleuren zijn voordat het feest voor hen begint. De Grutto's zijn terug, voor vogelaars toch het begin van de vogellente. De Wulpen zijn er, de Tureluur wandelt weer rond en de Wintertalingen, Smienten en Pijlstaarten zijn er (nog steeds). Op aanwijzing van een boswachter maak ik mijn eerste plaatje voor dit jaar van een Lepelaar, die ook al weer een paar weken hier is te vinden.
Het is lang geleden dat ik in de Jonker was, en met dit middagzonnetje is het gelijk weer duidelijk waarom ik hier graag kom.

Over een paar weken vallen de andere zangertjes hier ook vast weer in. De Geoorde Fuut schijnt er al te zijn, maar ik kan er geen vinden.

Ik rijd nog even naar de Nieuwkoopse Plassen waar in de buurt van het centrum van Natuurmonumenten nog altijd een paar Klapeksters rondhangt. Ik ben nog even bezig met een Wulp als ik de gemaskerde klauwier in de verte op een paaltje zie zitten. Gewoontegetrouw maak ik eerst een foto (je weet nooit of ze blijven zitten) en wandel dan richting de vogel.

De Klapekster heeft me snel door, maar vliegt niet van me vandaan. Op een meter of dertig gaat het beestje in een boom parmantig om zich heen kijken. Da's mooi. Na een aardige serie klikjes vliegt de vogel weg richting de plassen maar poseert nog even met het prachtige gebied in de rug.

We zitten nog een beetje tussen winter en lente met deze soorten. Maar, het gaat de goede kant op...

De grens opzoeken

Vlnr: Robert, Frank, Peter van der Meer, Gert Vonk

Is dit een A-team, of niet? Als dit stel de vogels niet kan vinden, dan zijn ze er ook niet!
Om half zeven vertrekken we naar Limburg, waar we gedisciplineerd de hele provincie uitkammen. Een route die zeer ambitieus is, door Robert uitgezet, waardoor we alle bijzondere vogels van het zuiden in één dag zullen zien.

De typisch Limburgse Maretak in een boom

Het is mooi in Limburg, en het is lekker weer. Eerst naar het Kerperbos om zo ongeveer alle spechten (Grote Bonte, Middelste Bonte en Kleine Bonte) te vinden, en eindelijk een behoorlijk plaatje van de Kuifmees. Maar ook de Grote Lijster, Roodborst, Zwarte Mees, Staartmees, Matkop, Glanskop, Vuurgoudhaan, Goudhaan, Boomklever, Boomkruiper en als echte zuidelijke soort de Kortsnavelboomkruiper. Niet allemaal mooi op de plaat, helaas.

Vooral de complimenten aan Robert, die op gehoor heel wat soorten voor ons vindt in het prachtige bos.
Snel door naar Sibbe, naar het Hamsterreservaat, de plek om de Grauwe en Geelgors te zien. Wat ook lukt, samen met tientallen Vinken, Groenlingen, Kneutjes en Veldleeuwerikken. De foto's blijken alweer niet best. Geen Korenwolven, maar dat hoort ook zo. Die zitten lekker in de grond. Wel een fraai vrouwtje Blauwe Kiekendief, en tot onze verrassing een Houtsnip. In de lucht meer dan tien Buizerds die stoeien met Torenvalken. En een paar misplaatste Blauwe Reigers....

Door naar de ENCI-groeve in Maastricht, waar nog steeds een paar Oehoes broedt. Slecht te vinden, maar toch. Gert en ik doen een dappere poging om de Rotskruiper te vinden die er wel moet zijn, maar steeds maar niet zichtbaar is. Wel treffen we Albert Verlinden en Onno Hoes (burgervader daar) tussen de vele Maastrichtenaren die rond de groeve met de hond wandelen.

Zoek de Oehoe

 In Roermond zitten twaalf Velduilen als waren het Ransuilen in een tuin. We worden vriendelijk uitgenodigd door de familie Hendriks om vanuit hun tuin de uilen te bekijken, die af en toe rondjes om ons vliegen. Geweldig!!

We moeten het programma een beetje aanpassen, en lijken te kiezen om een zeer moeilijke maar zeldzame meeuw te laten schieten. Maar Gert kiest eigenzinnig voor een afslag naar de grens met België waar een Ringsnavelmeeuw heel af en toe overheen vliegt, om steeds na een paar minuten weer over de Maas ons land te verlaten.

Het is een wonder als de meeuw zowaar in ons land zit. Hij is over de dag heen twee keer een kwartier bij ons geweest, dus een heel kleine kans, en toch. We krijgen de Amerikaan geweldig in beeld! Voor Gert en mij een nieuwe soort! Joepie, dus. Fijn dat die "jongen van Vonk" zo'n eigenwijs kereltje kan zijn, soms......

Het zit dus echt mee. Op naar Ool, waar op de plas twee duikers zwemmen die normaal toch echt aan de kust horen: de Roodkeelduiker en de Parelduiker komen vlot in beeld, maar zijn tegen de ondergaande zon niet best te fotograferen.

De laatste etappe leidt naar Venlo. Daar zitten twee Kuifleeuwerikken naast de Burger King, volgens anderen. Wij kunnen ze niet vinden, en het is al bijna donker. Een broodje dus maar, en naar huis, in het donker.

14 Uur op pad, met een dreamteam. In het zonnetje, in het prachtige Limburg. Leuk hoor!


Naschrift: De Oehoe blijkt lastig; een hint....