Alert

Op z'n Engels. Al een hele tijd staat de waarschuwingsfunctie op Waarneming.nl aan op één soort: de Vale Gier. Deze enorme dwalers weten mij steeds maar weer te ontglippen. Steeds zijn ze te kort aanwezig en te ver weg.

Op mijn werk weten mijn collega's ondertussen wel dat ik alles laat vallen voor deze aaseters, wat overigens nog maar één keer is gebeurd. De bijnamen vliegen dan wel rond, van Kale Gier (best persoonlijk) tot Schrale Kier (niet voor onder de 18!). Ongeloof dat deze soort in Nederland kan voor komen..... Nou, na vier keer mis, is het nu raak. Ik zie het met eigen ogen: een Vale Gier in Nederland!

Bij vliegveld Volkel verschijnt vanmiddag een Gier. Ik stel het eten even uit en rijd op aanwijzing van Toy Janssen naar Brabant. We treffen Toy die Gert en mij wijst naar de boom waarin de Gier zit. Mooi in beeld, lekker rustig, en enorm. Wat een beest. Wat een snavel, wat een enorme poten. We naderen de vogel tot op een meter of dertig, en maken plaatjes.

Als de Vale Gier een boom verder vliegt, zien we pas hoe groot zo'n beest is. Ruim tweeënhalve meter, en dit is een jong dier. Ook in de andere boom is het beest goed te fotograferen, terwijl lokale wandelaars onder de boom lopen.

Morgen warm weer. Goede kans dat we mooi op tijd zijn gegaan. Als de thermiek het toelaat zal ook deze Gier hoog opschroeven, en op zoek gaan naar eten, thuis in de Pyreneeën.

De alert kan uit. De volgende wensdroom: de Kuifkoekoek!

Kiek 'es

We zijn laat, in vergelijking met veel anderen(177) die de weg naar Lauwersoog hebben gevonden. De jongens Van Der Meer en Rick Schonewille zijn voor dag en dauw al afgereisd, en dat is handig om wat informatie te krijgen. "Ja, hij zit er nog" meldt Rick, "ik zou maar snel deze kant opkomen."

Ik vind het wat ver, en het is op zich geen heel opwindend beest, maar de Kortbekzeekoet is sinds 1900 maar een keer of zeven in Nederland geweest. Gert meldt zich om een uur of tien, en daar gaan we dus.

In het westen prima weer, maar vanaf Lelystad zeikt het, tot diep in Friesland. Als we net over de grens met Groningen rijden is het droog, maar we weten wat er achter ons aan komt. Snel de dijk op, en plaatjes maken van de zeldzaamheid die vrij ver weg tussen de Futen zwemt. Dan in de auto de bui over laten waaien. Een tweede sessie levert niet veel betere foto's op. Het is donker, en de afstand is niet te overbruggen. Voor een zo bijzondere soort jammer, maar zo vaak lukt het nou ook niet om bij de eerste bezichtiging perfecte plaatjes te maken.

Op het wad een stuk of dertig Zeehonden. Ook dat zie ik niet vaak vanaf het vaste land. Samen met de Kortbekzeekoet dus een geweldige dag. Nu al.

We rijden terug naar Ezumakeeg, aan de westkant van het Lauwersmeer. Het is feestelijk druk met vogelaars en vogels. Krombekstrandlopers, Kleine Strandlopers, Tureluurs, heel veel Kemphanen, Zwarte Ruiters, Bontbek- en Kleine Plevieren, en waar je kijkt jonge Gele en Witte Kwikstaarten. En dan nog de eendjes: Slob-, Berg-, Krak- en Wilde eenden. Een heel stel Wintertalingen. Mooi dus. En tussen dat moois een prachtige volwassen Gestreepte Strandloper. Alles op enige afstand, maar met een flauw zonnetje prachtig te zien.

We moeten terug naar Woerden, en stoppen nog even bij de Grauwe Kiekendieven ten zuiden van het meer. We zijn hier eerder geweest tijdens de Top Of Holland. We vinden vijf Grauwe en één Bruine Kiek. Drie jonge Grauwe Kiekendieven zitten braaf in het graan te wachten op de buit van Pa en Ma. Ze zijn werkelijk prachtig, een soort lief voor zulke rovers.

Een Torenvalkje maakt de dag af (zoals altijd, eigenlijk) met een geweldige vliegshow in het -ondertussen- prachtige licht.

Ik stuur weer 220 kilometer naar huis, na een geweldig uitje in het noorden. Je verwacht niks in deze flauwe tijd; maar dit is een prachtig vogeldagje!
Wil je eens zien hoe blij de topvogelaars van Nederland zijn met deze dag, kijk dan eens op de blog van Luuk Punt of klik hier voor een blij filmje (met dank aan "dancing" Luuk).

Klassieker

Af en toe krijg ik wel eens de vraag of ik ook nog andere zaken fotografeer dan vogeltjes. Of ik een familieportretje wil maken, een band wil vastleggen tijdens een optreden, of -als in dit geval- een posterplaat van een dierbaar bezit wil maken.

Leuk, iets anders, waarin je dan weer heel andere vaardigheden kunt aanspreken. Niets aan het toeval overlaten, plaat maken, en dan in de nabewerking de "klant" helpen een mooi eindresultaat te kiezen. Klassiek bij de auto passend, of juist iets meer kleurrijk. De eigenaar van deze prachtige Amerikaan heeft iets om over na te denken. Die foto's kan ik dus nog niet vrij publiceren. Natuurlijk beding ik één foto ter promotie! Zijn auto, mijn pet.

Mini-excursie

Het is natuurlijk altijd leuk als je iemand aan een nieuwe soort of een leuke waarneming kunt helpen. En dan heb ik het niet over de Bijeneters! Het gaat over de Steenuiltjes vlak bij mijn huis. Gisteravond stond ik een paar uur aan de rand van de polder om Maria aan een nieuwe soort te helpen.

Nu zie ik die uilen heel regelmatig, overdag, als ik met de hond wandel. Vaak zit een uitje dan wat suffend op een hekje. Maar 's avonds is natuurlijk leuker; tegen de schemer jagen ze op insecten, en alleen dan roepen ze het kenmerkende roepje.

Foto van 2010, zelfde plek.

Huib is er ook bij. Het duurt echt een uur of twee voordat we eindelijk de uil in beeld krijgen. Op de site van Huib zie je de resultaten fotografisch. Ik beperk me tot het opzoeken van de jagende uil met de telescoop, zodat Maria een mooie waarneming heeft.

Door Maria, de Libellenexpert in mijn kringen, moest ik nog even denken aan een paar plaatjes die ik dit weekeinde maakte. Een vliegende Keizerlibel is volgens mij best een prestatie. Een mannetje Oeverlibel is minder bijzonder, maar ach...het is komkommertijd...

Geheime missie

Daar sta ik dan, op de rand van Overijssel en Drenthe langs een fietspad waarover telkens recreatie-fietsers piepend tot stilstand komen omdat ze in de maling worden genomen door Gert en de families Van Gestel en Martens, terwijl ver weg in de bomen de wonderschone Bijeneters bijen eten.

Het geheim van deze zuiderlingen blijkt niet zo geheim als ik hoor dat ook John en Rob onderweg gaan  om de Bijeneters te zien. Een andere bron maar hetzelfde resultaat. Gert en ik zijn wat eerder en zoeken onze eigen stek om de vogels van zo dichtbij mogelijk op de plaat te zetten. We staan dan ook niet op de plek die we hadden afgeluisterd. We staan veel beter, ook omdat we van Petra -die prachtig woont hier op het "platteland"- toestemming krijgen om vanuit de enorme tuin onze pogingen te doen. Petra blijkt een natuurmens; bij ons kan dat niet meer, maar hier staat de deur altijd open omdat de Boerenzwaluwen dag en nacht in- en uitvliegen. Het wemelt rond het huis van de zangertjes.

Een nadeeltje van deze plek: tegenlicht. We moeten flink sleutelen aan de instellingen om nog wat licht op de vogels te krijgen. De afstand is ook nog altijd flink, wat goed is voor de vogels die duidelijk nestelen in dit gebied.

Ik heb de Bijenter al vaak kunnen zien in Hongarije, Griekenland en Turkije. Altijd weer prachtig. Maar hier, ondanks het ontbreken van de zon die de kleuren nog meer doet spreken, is toch wel heel speciaal. En voor het eerst. Een nieuwe soort voor mij in Nederland. De vogels vliegen vanuit een kale boom op om insecten te vangen, die vervolgens vakkundig van stekende delen worden ontdaan voordat ze worden verorberd. In totaal zien we drie exemplaren maar we kunnen niet vaststellen of er jonge dieren bij zijn.

We zijn de tuin al weer uit als de Brabanders arriveren. Dit keer zonder worstenbroodjes. Een kan koffie is er wel, maar die wordt heel egocentrisch door Rob tot op de bodem opgedronken. En terwijl we de fietsers ontwijken (en af en toe heel aardig door onze telescopen naar de vogels laten kijken) maken we plaatjes. Gert blijkt snel te leren, kruipt nog wat dichterbij en maakt heel mooie foto's met zijn nieuwe spullen.

In een boom roept een Groene Specht ons toe, en voor het eerst in jaren weet ik deze soort te fotograferen. Op de hekjes Gekraagde Roodstaarten, Ringmussen en een Grauwe Vliegenvanger. Op de daken en in de weilanden stikt het werkelijk van de Ooievaars. Een lokaal Ooievaarstation kan volgens mij langzaamaan wel stoppen. Al is de klepperende begroeting van Pa of Ma op het nest ook wel weer aandoenlijk.

De Bijeneters keren steeds terug naar dezelfde boom, soms lastig gevallen door Kraaien. Ze blijken helden en laten zich niet wegjagen. Sterker, ze negeren de lastposten volkomen, ze geen blik waardig gunnend. Mooi en stoer.

We blijven veel langer dan normaal. Het is ronduit gezellig zo aan de kant van de weg. Het wordt dreigend donkerder, en dus vertrekken we. Op de terugweg nog even naar de Flevopolder om Kiekendieven te zien, bij voorkeur de Grauwe. Dat lukt niet, er vliegen alleen Bruine Kiekendieven.

Petra; dank voor de gastvrijheid! Groet aan je ouders, katten, honden, kippen, kinderen, man, en sterkte met schilderen. Brabo's; het was weer erg gezellig! Gert; als je net zo veel foto's hebt als ik, veel wijsheid met kiezen. Lezer; vragen waar we zijn geweest heeft geen zin. Dat is vogelaars-geheim. Je komt er vast zelf wel snel achter....

"Met een lach"

"Een dip neem ik met een lach" galmt door mijn hoofd, de tekst van Luuk Punt nadat hij de Hop in Amsterdam mistte. Of "met een lach en een traan" kan ook vandaag.

Ik vertrek vroeg met Gert Vonk naar Zeeland om een Amerikaanse Goudplevier te zien. Het lijkt een mooi dagje te worden want het weer is best goed en als we bij de Schelphoek bij Serooskerke aankomen, hebben de de vogel gelijk in beeld. Ik wandel nog een beetje voor een betere plaat wat met wat kruipen en sluipen lukt. Terwijl we op gepaste afstand de twitch vieren, vertrekt de vogel- net als de laatste dagen- naar onbekende bestemming. Net op tijd dus.

We wandelen terug naar de auto langs een berm met prachtige bloemen waarop allerlei vlindertjes zitten. Leuk om te zien. Lastig om op naam te brengen. Ik houd het op Geelsprietdikkopjes (hersteld door Robert van der Meer; het zijn Zwartsprietdikkopjes.... zoek de verschillen), Kleine Vuurvlinders, Icarusblauwtjes en Kleine Witjes.

Langs de kant van de Oosterschelde barst het van de Oeverlopers en Regenwulpen. Schuw, dus lastig op de plaat te zetten. Vanuit de auto lukt het uiteindelijk aardig. We bekijken een poosje een Zilvermeeuw die met vreselijk veel moeite een Zeester naar binnen werkt.  Ondertussen rijden we zachtjes door naar de Brouwersdam om even te kijken of er nog wat zeetrek is te zien.

Behalve wat Visdiefjes is er niet veel te vogelen. Nou ja, meeuwen, een paar Steenlopers en twee Grijze Zeehonden. Eén heeft een flinke platvis te pakken. Op het moment dat ik linksaf naar huis wil sturen, komt de melding dat een Woestijnplevier is gezien, vlakbij de plek waar we de Amerikaan zagen. Rechtsomkeert dus.

Daar komt de traan: voor de derde keer mis ik deze soort. Nu is de vogel na een paar minuten al weggevlogen, dus nog voor wij er zijn. Ondanks een zoektocht met Pim Wolf en Rob Sponselee (en nog minstens tien anderen) kunnen we de door Albert de Jong gevonden plevier niet meer vinden. Ik schiet nog wat plaatjes van de Graspiepers, en op een hek zit een hen Fazant pontifikaal in beeld.

Tijdens een gesprekje met al die vogelaars luisteren we een vertrouwelijk gesprekje af. Dat levert weer een plan voor morgen. Een bijzonder plan! Cliffhanger.......

Eendenkontjes

Kortom, de hele dag gewacht op een twitch....  Dan maar langs de sloot!