Duister

In de trein naar huis, in een te drukke week op het werk, zie ik de melding van de Bronskopeend bij Spijkenisse. Nou probeer ik de woensdagen vrij van afspraken te houden maar dat is deze week schromelijk mislukt. Morgen gaat dus niet lukken, en hoe lang deze eend blijft is natuurlijk onzeker.
Het is al na zessen als ik besluit het eten maar wat sneller naar binnen te werken en op pad te gaan. Moet net kunnen voor het donker.

Natuurlijk rijd ik aan het eind van de spits de file in, en bij Rotterdam begint dan ook nog de regen waardoor de hoop op een foto gezien het licht -of het gebrek daaraan- wel vergaat.

Het is echt op het randje van duisternis als ik in de polder een klein groepje vogelaars zie op de plek waar de Bronskop moet zitten. Ik spring de auto uit en maak dankbaar gebruik van een gereedstaande telescoop waarin de eend al scherp staat. Nieuwe soort binnen, de tweede pas voor dit jaar. Nu maar hopen dat er geen bekentenis van een lokale vogelliefhebber komt waardoor het toch weer een ontsnapt beest blijkt.

Op het schermpje van mijn camera tonen de foto's als verwacht diep triest. Enorme ISO-waarde, enorme sluitertijd. Ruis en onscherpte in 1 plaatje. Maar: hij staat er op! Vanuit het donker!

Ik praat nog wat met de jongere vogelaars, en maak kennis met Jan de Jong. Hij is met het OV en vouwfiets vanuit Wageningen gekomen voor hetzelfde matige plaatje als ik heb, en om zijn terugweg wat comfortabeler te maken, laden we zijn fiets op mijn achterbank. Ik lever hem warm af bij zijn overblijfadres in Rotterdam, na even lekker bijgepraat te zijn.

Dus: een nieuwe soort, een leuke kennismaking, een padvindersdaad en bedroevende plaatjes. Leuke avond!